De extreme weersomstandigheden bedreigen wereldwijd de opbrengst van suikerriet en -bieten. Verschillende instanties voorspellen een tegenvallende oogst en bijgevolg een stijging van de suikerprijs. Vooral de droogte in Brazilië en Thailand en de overstromingen in Pakistan hebben schade aangericht. Hierdoor kan het lage niveau van de suikervoorraden wereldwijd niet worden gerecupereerd.
De afgelopen twee seizoenen was de consumptie van suiker groter dan de productie, waardoor de wereldwijde voorraden vandaag onder druk staan. Dat probleem zal zich dit seizoen niet oplossen, voorspelt Rabobank Agri Commodity Markets Research in het Agrarisch Dagblad. Concreet verwachten ze dat de oogst slechts 3,5 miljoen ton meer zal bedragen dan de consumptie. "Na twee seizoenen van tekorten is dit surplus te klein om de wereldvoorraad opnieuw aan te vullen", meldt Rabobank. Bovendien kan de suikermarkt volgens analist Andy Duff hierdoor geconfronteerd worden met plotse prijspieken.
Oorzaken van de tegenvallende oogstverwachtingen liggen volgens Rabobank bij de slechte groeiomstandigheden voor suikerriet en –bieten in belangrijke productielanden. Met name de droogte in Brazilië, de droogte en het teruggelopen verbruik van kunstmest in Thailand en de overstromingen in Pakistan worden als oorzaken aangewezen. Daarenboven valt de bietenoogst in de EU en Rusland tegen.
Behalve Rabobank toont ook het internationale suikerhandelsbedrijf Czarnikow haar bezorgdheid om de toekomstige suikeroogst. Het Russische handelshuis schat de productie zelfs nog pessimistischer in: Czarnikow verwacht met een opbrengst van 172,2 miljoen ton in 2011 slechts een overschot van één miljoen ton.
Ook het persbureau Agra Europe en agriconcern Cargill zien de suikeroogst somber in. Volgens Agra Europe had de Europese Commissie de import van suiker uit ontwikkelingslanden (ACP- en EBA-landen) dit jaar geraamd op 1,657 miljoen ton, maar heeft ze tot de maand augustus slechts voor 1,322 miljoen ton importaanvragen ontvangen. Agra Europe schrijft dit toe aan de hoge suikerprijs, waardoor de ontwikkelingslanden hun suiker verkochten aan afnemers dichterbij, en aan de tegenvallende suikeroogst.
Cargill tenslotte verwacht ook stijgende prijzen. Daarbij wijst de groep niet alleen op de kleine oogstverwachtingen, maar ook op een mogelijke koopwoede in China.